کشت نو

مقایسه سرشیلنگی فلزی و پلیمری (پلاستیکی)؛ کدام بهتر است؟

سرشیلنگی یکی از اجزای مهم سیستم‌های آبیاری، چه نوار تیپ و چه لوله‌های مه‌پاش، است که با کمک آن لوله‌های آبیاری یا لوله‌های مه‌پاش به یکدیگر، شیرها یا اتصالات دیگر متصل می‌شوند. در بازار، سرشیلنگی‌ها معمولاً به دو نوع فلزی و پلیمری تقسیم می‌شوند. انتخاب صحیح این قطعه می‌تواند به کاهش هزینه‌ها در کوتاه‌مدت و بلندمدت کمک کند و عملکرد سیستم آبیاری را بدون نقص تضمین نماید.

سرشلنگی فلزی یکی از اتصالات پرکاربرد در سیستم‌های آبیاری کشاورزی است که به‌عنوان رابطی مطمئن بین شیرآلات و انواع لوله‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک سمت این سرشلنگی به‌صورت رزوه‌ای بوده و به قطعاتی مانند شیر، کمربند، رابط، زانو و سه‌راهی متصل می‌شود و سمت دیگر آن برای اتصال لوله‌های تاشو نخ‌دار، لوله‌های مه‌پاش و انواع شلنگ تا سایز ۳ اینچ طراحی شده است. این اتصال با استفاده از بست هم‌سایز کاملاً محکم شده و آب‌بندی مناسبی ایجاد می‌کند.

سرشلنگی فلزی در مقایسه با مدل‌های پلیمری، طول عمر بسیار بالاتری دارد و به‌دلیل جنس فلزی مقاوم، در برابر فشار آب، ضربه و شرایط مختلف محیطی عملکرد قابل‌اعتمادی ارائه می‌دهد. به همین دلیل، این قطعه انتخابی ایده‌آل برای استفاده طولانی‌مدت در زمین‌های کشاورزی و سیستم‌های آبیاری تحت فشار محسوب می‌شود.

مزایا
طول عمر بالا مقاومت عالی در برابر فشار و ضربه عملکرد قابل اعتماد در شرایط محیطی مختلف
معایب
قیمت بالاتر نسبت به مدل پلیمری وزن بیشتر و نصب دشوارتر احتمال زنگ‌زدگی در صورت عدم استفاده از فلز مناسب

سرشیلنگی‌های پلیمری یا پلاستیکی از مواد مقاوم مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن ساخته می‌شوند و به دلیل وزن سبک و نصب آسان، در سیستم‌های آبیاری نوار تیپ  و مه پاش کاربرد فراوانی دارند.

مزایا
وزن سبک و نصب آسان قیمت مقرون‌به‌صرفه مقاومت بالا در برابر خوردگی و زنگ‌زدگی
معایب
مقاومت کمتر در برابر فشار زیاد و ضربه طول عمر کوتاه‌تر نسبت به سرشیلنگی فلزی احتمال شکستن در نصب و فشار زیاد
    0
    سبد خرید
    سبد خرید شما خالی استReturn to Shop
    پیمایش به بالا